| رتبه بندی میزان توسعه یافتگی اجتماعی با استفاده از روش TOPSIS ( نمونه موردی: مناطق دهگانه کلانشهر تبریز) |
| کد مقاله : 1081-UOT |
| نویسندگان |
|
عظیم عثمانیان *1، جلیل نعمت زاده2، مجید پایدار3 1دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز 2دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز 3دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز |
| چکیده مقاله |
| امـــروزه مقولـــه توســـعه، دغدغـــه بســـیاری از کشورها میباشد. لیکن برای توسـعه تعریفـی کـه توافـق عمومی در مورد آن وجود داشـته باشـد، ارائـه نشـده اســت. اصــولا توســعه بــه منزلــه تغییــر بنیــادی در متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در هرجامعه محسوب میشود و تحقق آن مستلزم ایجاد هماهنگی بین ابعاد گوناگون است. تغییرات اجتماعی-اقتصادی دهه های اخیرعدم تعادل منطقه‌ای و تمرکز بیش از حد امکانات در برخی نقاط و محرومیت دیگر نقاط را در پی داشته است. در نتیجه برخی مناطق در مقایسه با سایر مناطق یک کشور عملکرد بهتری داشته و از رشد و توسعه مطلوبی برخوردار بودند. بسیاری از جوامع به منظور تقویت پایه های توسعه و رفع و تعدیل عدم تعادلها و انبوه مسایل و مشکلات اجتماعی، بیش از هر زمان دیگری نیازمند برنامه ریزی و شناسایی امکانات و منابع بالفعل و بالقوه خود هستند. برنامه ریزی ناحیه ای سعی در ایجاد تعادلهای بین درون ناحیه‌ای دارد. بنابراین، در فرآیند برنامه ریزی ناحیه ای باید کل ناحیه را بطور جامعه درنظر گرفت. تحقق برنامه های مدیریتی در یک منطقه بدون توجه به مسایل اجتماعی نه تنها نتایج مطلوبی را به همراه ندارد، بلکه اثرات منفی آن به مراتب بیشتر خواهد بود. برای تخصیص اعتبارات و منابع میان این مناطق، شناسایی جایگاه و رتبه مناطق از نظر برخورداری از مواهب توسعه ضروری است. در پژوهش حاضر توسعه یافتگی اجتماعی مناطق شهری تبریز با استفاده از روش TOPSIS و 5 شاخص اجتماعی موردسنجش وتحلیل قرارگرفت. مناطق با توجه به میزان توسعه یافتگی اجتماعی در 4سطح از توسعه یافتگی تقسیم شدند. |
| کلیدواژه ها |
| برنامه‌ریزی ناحیه‌ای، مدیریت، توسعه‌یافتگی اجتماعی، تعادل منطقه‌ای |
| وضعیت: پذیرفته شده |