آینده پژوهی گسترش کالبدی-فضایی با تاکید بر فعالیت های تجاری در منطقه 8 شهر تبریز در 10 سال آینده

کد مقاله : 1075-UOT

نویسندگان

آیلار حسین زاده *، مهسا حنیفه زاده دانشگاه

چکیده مقاله

تبریز بزرگترین مجتمع زیستی شمال غرب کشور که به لحاظ موقعیـت مکـانی ویـژه، از حـوزه نفـوذبسیار وسیعی برخوردار و به سبب مرکزیت سیاسی، اداری و تمرکز فعالیت صـنعتی، اقتصـادی، دانشـگاهی و سـطح بالای تخصص و خدمات، به عنوان قطب جاذب نقش ماکروسفالی(بـزرگ سـری)را در منطقـه ایفـا نمـوده و به همین دلیل، به طور مداوم بر گستره فضایی آن افزوده می شود. این شهر طی دهههـای اخیـر رشـدی شـتابان،لجام گسیخته داشته و تحولات جمعیتی و کالبدی ناباورانـه ای را تجربـه کـرده اسـت ، بـه طـوری کـه نـوعی شهرسازی نا اندیشیده و ناپایدار در آن به وقوع پیوسته است. بر این اساس، مقاله حاضر با روش تحلیلـی - اسـنادی و بـاهدف بررسی و ارزیابی ابعاد ناپایداری حاصل از الگوی توسعه ناموزون تبریز بین سال های85-1335 نوشته شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد که توسعه و پراکنش فضایی شهر باعـث کمبـود و گرانـی زمـین و مسـکن،تخریب باغ و اراضی کشاورزی، فرسودگی و تهی شدن بافت قدیم، تنزل اعتبارات فرهنگی و هویـت تـاریخی شـهر،دست اندازی شهر بر روی مناطق ناپایدار و بالقوه خطرناک، از بین رفتن جنبه های زیبایی شناسانه شهر، ظهـور وگسترش مناطق حاشیه نشین، ادغام روستاهای پیرامون و تغییر نقش آنها شده و قابلیت های زیست- محیطی این شـهر رابه مخاطره انداخته است. از سویی، عدم انطباق توسعه فضایی شهر با ظرفیـت زیرسـاخت هـا و فضـاهای شـهری و ، عدم حاکمیت برنامههای اصولی شهرسـازی بـر گسـترش شـهر منجـر بـه عقـب مانـدگی رونـد شهرسـازی از شهرنشینی بیرویه شده و این شهر را از منظر توسعه پایدار شهری به زیر سؤال برده است.

کلیدواژه ها

توسعه فضایی، پراکنش شهری، توسعه پایدار شهری، متروپل تبریز

وضعیت: پذیرفته شده