| بررسی نقش برنامه‌ریزی راهبردی در تاب‌آوری شهری با تاکید بر بافت های ناکارآمد |
| کد مقاله : 1069-UOT |
| نویسندگان |
|
محمدصالح علیرضائی‌فرد1، میلاد عباس پور2، محسن عبدود *3، رضا فرخ2 1دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی، قزوین، ایران. 2دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران 3دانشکده معماری، شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه. ارومیه، ایران. |
| چکیده مقاله |
| پژوهش حاضر به بررسی نقش برنامه ریزی راهبردی بر میزان تاب آوری شهری بافت های ناکارآمد پرداخته است. روش به کار رفته از نوع تحلیلی - تبیینی است که با روش تجزیه تحلیل و توصیف متون علمی و پژوهشی و داده‌های موجود در قالب رویکرد استقرایی بوده است. هدف از این پژوهش بررسی و تبیین نقش برنامه ریزی استراتژیک در برقراری تاب آوری شهری است تا شهرها را قادر سازد برای تقویت انعطاف پذیری بافت های ناکارآمد ارزیابی و برنامه‌ریزی کنند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی راهبردی از جمله رویکردهایی است که متناسب با نوع تغییرات محیطی ابداع شده‌است و رویکردی مناسب برای پاسخگویی به شرایط متغیر و پیچیده جوامع شهری کنونی محسوب می‌شود و یک رویکرد چند بعدی برای ایجاد انعطاف‌پذیری در برابر بلایای طبیعی اساسی است. عواملی که بر میزان آسیب‌پذیری و ناپایداری بافت در هنگام بحران و مخاطرات مؤثر می‌باشند شامل تراکم ساختمانی بناها، دانه‌بندی بافت، نظم و بینظمی، ترکیب توده و فضا، تعداد طبقات، درجه محصوریت معابر، فاصله مراکز درمانی تا محل حادثه و ... می‌باشند که برنامه‌ریزی بر پایه اصول تاب‌آوری شهری در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، نهادی و کالبدی-محیطی به مبارزه با خطرات احتمالی پرداخته و تشکیل بستر مناسب برای انعطاف پذیری در برابر آنها را مهیا می‌سازد ارائه شده‌است که برنامه‌ریزی و راهبردهای کلیدی بافت‌های شهری را با ادغام عوامل و فعالیت‌های تاب‌آوری در برابر بلایای طبیعی اطلاع‌رسانی می‌کند. |
| کلیدواژه ها |
| برنامه‌ریزی راهبردی، تاب‌آوری، بافت‌های ناکارآمد |
| وضعیت: پذیرفته شده |