| برنامه‌ریزی ارتقای کیفیت زندگی در محلات فرسوده شهری نمونه موردی: محله هاشمی منطقه 10 تهران |
| کد مقاله : 1060-UOT |
| نویسندگان |
|
ملیحه باباخانی *1، مهسا نوروزی2 1استادیار گروه شهرسازی 2دانشجو دانشگاه بین المللی امام خمینی |
| چکیده مقاله |
| یکی از اهداف اولیه واصلی فرآیند برنامه‌ریزی شهری، حفظ و بهبود کیفیت محیط شهری و به‌تبع آن ارتقای کیفیت زندگی است. مفاهیم کیفیت محیط و کیفیت زندگی که درواقع کنشی علیه توسعه‌ی یک‌بعدی اقتصادی در سطح ملی و توسعه‌ی صرفاً کالبدی در مقیاس شهری است، تلاشی در جهت دستیابی به معیارهای کیفی در عرصه‌ی برنامه‌ریزی شهری است؛ بنابراین ضرورت شناخت وضعیت موجود کیفیت زندگی شهری و سنجش و ارزیابی آن به یکی از مهم‌ترین جنبه‌های مطالعاتی در مباحث برنامه‌ریزی شهری تبدیل‌شده است. کیفیت زندگی شهری، از واژه‌هایی است که تعریف مشخص و یکسانی ندارد؛ اگرچه مردم به‌صورت غریزی معنای آن را به‌راحتی درک می‌کنند، اما این مفهوم برای آن‌ها یکسان نیست. به همین دلیل اندازه‌گیری آن مستلزم تعریفی جامع و مشخص است تا بتوان ابعاد مختلف آن را به‌صورت شفاف موردبررسی قرارداد؛ بنابراین باید شاخص‌ها و معیارهای سنجش کیفیت زندگی افراد تعیین گردند. لذا در این تحقیق، شاخص‌ها و معیارهای اصلی تعریف کیفیت زندگی از متون مختلف استخراج گردید و سپس از میان آن‌ها شاخص‌های مناسب ارزیابی کیفیت زندگی شهری در بافت‌های فرسوده‌ی شهری انتخاب شد و در محله‌ی هاشمی که از محلات فرسوده‌ی شهری واقع در منطقه‌ی ده تهران است تحلیل و بررسی شد. در پایان با توجه به بررسی‌های انجام‌شده مشخص گردید که محله‌ی هاشمی از جنبه‌های مختلفی همچون بالا بودن و رواج یافتن جرم و بزه در میان جوانان، کمبود فضاهای تفریحی و فراغتی باکیفیت مناسب، ناامنی در شب و... با مشکل مواجه است و راهکارهای مناسب حل این مسائل و مشکلات ارائه شد. |
| کلیدواژه ها |
| بافت فرسوده، کیفیت زندگی شهری، شاخص‌های کیفیت زندگی، محله هاشمی |
| وضعیت: پذیرفته شده |