| راهکارهای طراحی معماری در جهت شفابخشی محیط آموزشی برای کودکان اُتیستیک |
| کد مقاله : 1031-UOT |
| نویسندگان |
|
محمدسالار حافظ1، مجتبی پوراحمدی *2 1گروه هنر، دانشکده معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران 2استادیار دانشکده معماری، دانشگاه گیلان، رشت، ایران |
| چکیده مقاله |
| معماری، به عنوان یک حرفه و یک دانش، با دستکاری محیط فیزیکی برای تسهیل عملکردهای خاص و برانگیختن رفتار مورد نظر سروکار دارد؛ به طوریکه برطرف کننده‌ی نیاز همه‌ی کاربران باشد و افراد خاص نباید مورد استثنا قرار بگیرند. این محیط عمدتاً از عناصر حسی- بافت‌ها، رنگ‌ها، الگوها، آکوستیک و غیره تشکیل شده است. اُتیسم که در فارسی با معنای «درخودماندگی» نیز شناخته می‌شود، به عنوان مجموعه‌ای از اختلالات ذهنی و رفتاری تا حدود بسیار زیادی وابسته به شرایط محیطی بوده و نقش این عناصر و سایر شرایط محیط کالبدی در بهبود و شفابخشی این دسته از افراد بسیار حیاتی است. با توجه به آمار افزایش جمعیت افراد مبتلا به اُتیسم در ایران و جهان، به طوریکه از هر 150 کودک متولد شده 1 نفر مبتلا به این اختلال است، لزوم پرداختن به مراکز آموزشی و درمانی مخصوص این کودکان ضرورت می‌یابد. پژوهش حاضر بر مبنای مطالعات کتابخانه‌ای و با مرور ادبیات علمی می‌کوشد تا با بررسی عوامل تاثیرگذار بر طراحی کالبد محیط متناسب با کودکان اُتیستیک از جمله نور و رنگ، مکان‌یابی و همسایگی، انعطاف‌پذیری، الگوی حرکت و مسیریابی، و ... و ارائه‌ی راهکارهای اصولی معماری در جهت شفابخشی محیط آموزشی برای این دسته از افراد، در این جهت گام نهاده باشد. روش گردآوری اطلاعات نیز توصیفی و تحلیل داده‌ها مبتنی بر مقایسه، ارزیابی و بر اساس استدلال منطقی است. در انتها و بر اساس یافته‌های مرور ادبیات علمی، جدولی مبتنی بر راهکارهای کالبدی موثر بر طراحی محیط آموزشی شفابخش برای کودکان دارای اختلال اُتیسم ارایه شده است. |
| کلیدواژه ها |
| طراحی معماری، شفابخشی محیط، محیط آموزشی، کودک اُتیستیک |
| وضعیت: پذیرفته شده |